Błękitny Piotruś> Materiały szkoleniowe> Znaki żeglugowe i oznakowanie dróg wodnych

Znaki żeglugowe i oznakowanie dróg wodnych

Szlak żeglowny i jego oznakowanie

Szlak żeglugowy (farwater) inaczej tor wodny na którym może się odbywać bezpiecznie i swobodnie ruch żeglowny statków. Szlak żeglugowy ma stronę prawą i lewą. Kierunek szlaku zazwyczaj wiedzie z południa na północ, lub ze wschodu na zachód, na rzekach szlak zawsze biegnie z prądem rzeki.

Szlaki żeglowne przebiegające przez rzeki lub jeziora wyznaczane są za pomocą pław zwanych również bojami lub tyk. Najczęściej oznaczona jest tylko jedna strona szlaku, bliższa przeszkody nawigacyjnej.

Zarządzenie Dyrektora Urzędu Żeglugi Śródlądowej w Giżycku (prawo lokalne). Kierunek w „górę” bocznych szlaków w systemie Wielkich Jezior Mazurskich określa się:

1) ruch od głównego szlaku żeglownego na jeziorze Śniardwy do mostu kolejowego w miejscowości Okartowo,

2) ruch od głównego szlaku żeglownego na Jeziorze Mikołajskim, przez jezioro Bełdany, śluzę Guzianka, jezioro Guzianka Mała i jezioro Guzianka Duża oraz Kanał Nidzki, do Jeziora Nidzkiego (do km 3, stanowiącego granicę z rezerwatem „Jezioro Nidzkie”),

3) ruch od głównego szlaku żeglownego na jeziorze Tałty do przystani pasażerskiej w miejscowości Ryn (Jezioro Ryńskie),

4) ruch od głównego szlaku żeglownego na jeziorze Kisajno przez kanał Piękna Góra, jezioro Tajty i Kanał Niegociński do głównego szlaku żeglownego na jeziorze Niegocin,

5) ruch od głównego szlaku żeglownego na jeziorze Mamry (właściwe) do rzeki Sapiny (jezioro Święcajty).

Znaki oznaczenia szlaku spotykane na śródlądziu:

Rysunek 28. Lewa strona szlaku żeglownego.

Kolor: zielony

Kształt: pława stożkowa, pława ze znakiem szczytowym, tyka ze znakiem szczytowym, tyka

Znak szczytowy: zielony stożek

Rysunek 29. Prawa strona szlaku żeglownego.

Kolor: czerwony

Kształt: pława walcowa, pława ze znakiem szczytowym, tyka ze znakiem szczytowym tyka z wiechą

Znak szczytowy: czerwony walec

Rysunek 30. Znaki na szlaku wodnym (widok „w górę” szlaku – stąd ułożenie boi).

System IALA

IALA – Międzynarodowe Stowarzyszenie Służb Oznakowania Nawigacyjnego. Jest to system jednolitego oznakowania nawigacyjnego. Oznakowanie ma opisywać boczne granice torów wodnych, naturalne niebezpieczeństwa i inne przeszkody.

SYSTEM IALA dzieli się na dwa regiony:

― REGION A

― REGION B (Ameryka Pn., Ameryka Płd., Daleki Wschód)

Rysunek 42. System IALA - podział na regiony.

RODZAJE ZNAKÓW:

• boczne
• kardynalne
• odosobnionego niebezpieczeństwa
• bezpiecznej wody
• specjalne
• tymczasowa pława wrakowa

Rysunek 43. Schemat oznakowania w regionie A.

Będąc w regionie A należy pamiętać o kilku zasadach:

• PRAWĄ STRONĄ toru wodnego jest ta, którą statek idący z morza ma po swojej PRAWEJ BURCIE
• przeciwna strona jest stroną LEWĄ
• KIERUNEK oznakowania czyta się od morza w kierunku portu, ujścia rzeki lub innego szlaku
• w niektórych przypadkach kierunek ten ustalają odpowiednie państwa ze względu na specyficzne warunki

Rysunek 44. Przykład oznakowania szlaku w dzień i w nocy.

System IALA A – rodzaje znaków:

ZNAKI KARDYNALNE oznaczają bezpieczną wodę, przy czym bezpieczna woda znajduje się po stronie wskazanej przez nazwę znaku.

UWAGA! nowa przeszkoda (np. wrak), oznaczana jest przez zdublowanie minimum jednego ze znaków. Nową przeszkodę oznacza się również poprzez tymczasową pławę wrakową.

Rysunek 53. Znaki kardynalne.

Przykładowe znaki nawigacyjne: